Günaydın yalnızlık kardeş ...

Günaydın,geceleri uğruna kadeh kaldırdığım akşamlar...Günaydın beni bir başıma şehrin tam göbeğine bırakıp giden umutlarım.Günaydınlar olsun kararmış bütün geleceğe.Günaydın,üzerime dertleri teker teker yığıp giden tüm sevgililerime...

Günaydın yalnızlık!Dün akşamdan balkonda kalmış birkaç beyaz peynir parçasını kemiriyor karıncalar,beyazlığından utanan tabağımdan.Boş bir kadeh duruyor tabağın hemen yanında...Devrilmiş...Dün gece felekten bir geceymiş diyesim geliyor ama.Boşver kardeş,deniz dün ki gibi kokmuyor değil mi?Günaydın yalnızlık kardeş...

Sandalyeme yaslanmışım sabahın bir köründe,yüzüme çarpa çarpa bir rüzgar geçiyor yanı başımdan,selamsız sabahsız geçip gidiyor.Yelkovan akrebin peşinde,yakalayabilene aşk olsun!Dalgalar teker teker şansını deniyor karaya çıkmak için ama olmuyor.Tüm çabalar sonuçsuz ama yılmıyor dalgalar.Bir daha bir daha...Günaydın yalnızlık kardeş...Bir ben bir de sen varız şimdi.Oturmuşuz, boğaza karşı tüttürmüşüz sigaraları...Yetmemiş birkaç kadeh kaldırmışız sabahın köründe.Midem iflas edercesine kıvranıyor ama mecalim yok bırakıp gitmeye bu boğazı,bu rüzgarı...

Gözlerimde geceden kalmış olmalı.Hala gecenin zifiri karanlığını taşıyor altında.Yanaklarım çökmüş,saçlarım bir gecede beyazladı sanki!Tutunacak bir dal bulsam sarılasım geliyor ama bulamıyorum.Olmuyor yalnızlık kardeş,olmuyor...Ağırlığı büsbütün çöküvermiş dünyanın sırtıma.Ezileceğim korkusu yok mudur kardeş?O ne menem bir iştir anlatamam.Serin bir yaz akşamı almışındır son kadehini eline,bir parça beyaz peynir nazlanarak suratına bakar,sen bir ah çekersin önce ,bir yudum almadan başlar damlamaya terler yaşlanmış alnından...

Yalnızlık kardeş...İşte şimdi günaydın...Gözlerimi yeni açıyorum bu dünyaya...Ömrüm mü kirleniyor yoksa ben boğazıma kadar batmış mıyım?Nefes alamıyorum,dar geliyor bu tenha sokaklar,bu evler bu binalar sıkıyor beni.Vapur sesleri acıklı bir haykırış gibi geliyor boğazdan serin serin.Havada puslu bir gizem var şimdi,günaydın diyebileceğim tek sensin yalnızlık!Umutlarım, “seni sevmiyorum” dedi dün gece rakı masasında.Sonra bir kenar mahalle süprüntüsü olup iniverdi merdivenlerden koşar adım.Balkonda sokağa baktığımda sade bir gölge olup uçuverdi sanki.Ölüm karanlık olandı ama siyah bir gölge,oyun denmiş dünyada yer arıyordu.

Bir tek sen kaldın şimdi kardeş.Baksana şehir nasıl uyanıyor ama...Martılar çoktan iş başı yapmış.Umutlar alabildiğine dağınık.Gökyüzü neşeli,güneş nazlı bir gelin...Her şey yeni baştan yazılıyor.Bir roman alınıyor kaleme şimdi ve ben yalnızlığı kardeş edinmiş bir fedakar ayyaş oluyorum kahraman olarak.Neyse boşversene bunları.Günaydın yine de sana yalnızlık kardeş...